Siervogels, Sierduiven, Volièrevogels

Franse kalkoen

 

Beschrijving

De franse kalkoen komt uit Yucatán, dit is een eiland in het oosten van Mexico. Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is bij dit soort redelijk goed te zien. Het mannetje is over het algemeen iets groter en heeft een staart in een soort waaier vorm. Ook heeft het mannetje een grote lel over zijn snavel hangen. Ze zijn zwart van kleur, met bruine en grijzen kleuren tussendoor. De hals is rood en paars op sommige plekken. Een kalkoen weegt ongeveer 10 kilo. Ook is het mannetje te herkennen aan het geluid wat ze maken.

Het vrouwtje is veel kleiner gebouwd en wat smaller. Het vrouwtje heeft geen staart en is in het geheel kleiner. Wel heeft het net zoals het mannetje een rode hals, maar geen lel over de snavel.

Voeding en verzorging

Kalkoenen hebben veel ruimte nodig, daarom worden de meeste kalkoenen buiten gehouden. Wel is het verstandig om een nachthok te hebben omdat deze dieren niet van kou houden.

Kalkoenen eten vooral granen, maar ze eten ook insecten of andere kleine diertjes.

Thema, Ziekten:

Ziektes die vaak voorkomen bij kalkoenen zijn worminfecties, huidmaden en hartproblemen. Een zieke kalkoen vertoont sloom gedrag en zondert zich af van de groep, ook kan het dier stoppen met eten. Een groep kalkoenen zou een kalkoen met afwijkend gedrag pikken, daarom is het noodzakelijk een zieke kalkoen apart te zetten.

Bruine hokko

Beschrijving

Ook de bruine hokko komt uit Mexico. De bruine hokko is het grootste soort uit de hokkofamilie. Het mannetje is helemaal donker van kleur en heeft een lichtgele tot donkergele knobbel op de snavel. Op de kop heeft het mannetje een kleine zwarte hanenkam.
Het vrouwtje is in tegenstelling tot het mannetje bruin, de staart is zwart met smalle witte strepen over de breedte van de veren. Vanaf de hals gaat het bruin over in zwart. Op de kop heeft het dier witte punten. De hanenkam van het vrouwtje is veel groter en heeft opvallende witte vlekken. Zowel de poten als de snavel van beide geslachten zijn grijs van kleur. Ze worden ongeveer 60 tot 90 cm lang en bereiken een gewicht van 4 kilo.

Voeding en verzorging

De bruine hokko is een omnivoor, ze eten zowel kleine diertjes als granen. Ze eten bijvoorbeeld scheuten, fruit, bessen, zaden en bamboe, maar ook insecten, wormen, slakken. Maar deze dieren doen het natuurlijk ook gewoon op fazantenkorrel of gemengd graan.

Thema, Ziekten:

Een ziekte dat erg dodelijk is voor alle vogelsoorten is de vogelgriep. Vogels kunnen op verschillende manieren geïnfecteerd raken met het vogelgriepvirus. De ziekte kan onder andere worden overgedragen via contact tussen vogels. Het vogelgriepvirus kan zich ook door de lucht verspreiden of door besmet materiaal, zoals mest.

Ook deze ziekte is te voorkomen door een vaccinatie.

 Turkse tortelduif

Beschrijving

De turkse tortelduif is voor het eerst bekent gemaakt in Florida. Deze duif is klein, slank en heeft een lange staart, want dit dier een speciaal uiterlijk geeft. Deze duif heeft ongeveer een lengte van 31 tot 34 cenitmeter. De spanwijdte van de vleugels is 63 tot 70 centimeter en het gewicht van deze vogel is 170 tot 240 gram. De kleur van dit dier is grijs en bruinachtig en de borst is rozeachtig en vaalgeel. De onderkant van de staart is zwart met een brede witte eindband. In de nek zit een smal wit met zwart streepje. Deze heeft hij nog niet gelijk vanaf de geboorte, dus op deze manier kun je een jong van een volwassen onderscheiden. De snavel is smal en puntig, de ogen zijn roodachtig bruin van kleur.
Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is bij dit soort moeilijk te zien. Het mannetje is net iets grover gebouwd en staat wat hogerop de poten. Ook heeft hij iets meer glans op de veren. Het vrouwtje is iets kleiner van postuur, heeft een doffe kleur en bredere bekken.

Voeding en verzorging

De Turkse tortel heeft voornamelijk zaden en graden nodig, maar ze eten af en toe ook wel bladeren, vruchten en torretjes. Hij eet vaak op de grond en is in staat om water met zijn snavel op te zuigen.

Dit dier is makkelijk in gevangenschap te houden. Het dier moet redelijk wat ruimte hebben. Het dier moet sowieso kunnen vliegen in het hok. Er bestaat speciaal voer voor deze duiven in gevangenschap. Ook moeten ze natuurlijk altijd beschikking hebben over schoon drinkwater.

Thema, Ziekten:

Een ziekte die bij duiven kan voorkomen is Paramyxo. Het is een virusinfecite die zeer besmettelijk is. Vooral duiven in de rui en jonge duiven zijn gevoelig. Het dier kan hierdoor een draainek krijgen. De symptomen van deze ziekte zijn zeer veel drinken, waterige mest, schrikreacties, naast het voer pikken en evenwichtsverlies.

 

Postduif

Beschrijving

De postduif komt uit België. De postduif is er in veel verschillende kleuren. Wel bestaan er twee basiskleuren, dat zijn de blauwgrijs en rood, wat eigenlijk bruin is. Hierop zijn veel variaties mogelijk. Hierbij moet je denken aan witte veren in de vleugel, dat wordt ook wel een witpen genoemd. Een postduif staat erom bekend dat hij lang en ver kan vliegen. De bouw van deze duif is daar dan ook helemaal op aangepast. De meeste botten van deze vogel zijn hol, zodat het dier een stuk lichter is. Ook heeft dit dier een sterk borstbeen, die spieren worden gebruikt voor het op en neer bewegen van de vleugels. Doffers zijn meestal te herkennen aan de stevige en krachtiger bouw en het heeft vaak neusdoppen.

Voeding en verzorging

Ook deze duiven doen het het beste op granen. Postduiven in gevangenschap krijgen vaak in de winter ander voer dan in de zomer. Dit heeft ermee te maken dat deze duiven in de zomer lange afstanden moeten vliegen, bijvoorbeeld wanneer ze mee doen aan vluchten. Het voer in de zomer is er dan op aangepast dat ze meer energie binnenkrijgen.

Het hok van deze duif hoeft niet heel groot te zijn. Een hok van twee meter hoog, twee meter breed en vier meter lang is groot genoeg.


Thema, Ziekten:

Ecroparasieten komen voor bij duiven. Over het algemeen hebben de duiven er geen last van, maar als je bijvoorbeeld aan een tentoonstelling wil meedoen is het wel een nadeel. Onder deze parasieten moet je denken aan lange veerluis, stuitluis, schachtmijt, schurftmijt en bloedluis.

 

Groenvleugel Ara

Beschrijving

De groenvleugel Ara komt uit meerdere landen, zoals; Panama, Colombia, Equador, Peru, Venezuela, Guyana, Suriname, Frans-Guyana, Brazilië, Bolivia en Argentinië. Deze Ara is een grote vogel met een grootte van ongeveer 90 cm. Het hoofd van deze vogel is rood. De vleugels, binnenste armpennen en schouderveren zijn groen. De grote vleugeldekveren en de buitenste armpennen zijn blauw. De buitenrand van de vleugels zijn donkerblauw. De onderrug en de staartveren zijn ook voornamelijk blauw. De bovenste staatveren zijn een beetje rood met een blauwe rand. De veren aan de onderzijde van de vleugels zijn donkerrood net als die van de staart. De snavel is krom. Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is slecht te zien, vaker zijn mannetjes wat groter gebouwd, maar dit is lang niet altijd. Om het zeker te weten moet je bij papegaaien een DNA onderzoek doen.

 Voeding en verzorging

De voeding voor deze ara in het wild bevat vooral vruchten, bessen en kleine insecten en larven. Voor de dieren in gevangenschap bestaat er een uitgebreide voeding. Deze voeding behoort uit 3 delen te bestaan. Ten eerste hoort het dier een goed zaadmengsel te krijgen aangevuld met verschillende soorten noten, zoals hazelnoten of walnoten. Ten tweede hoor het dier ook een mengesel van gekiemd zaad, eivoer en universeelvoer te krijgen. Als laatste is een mengsel van fruit, zoals appel, peer of sinaasappel of groenvoer, zoals een wortel of witlof) nodig.
De huisvesting van deze ara bestaat uit een nachthok met een volière. Ook kun je deze dieren leren op een stok te leven. Als je voor de volière kiest moet de volière een minimale afmeting hebben van 5 meter lang, 3 meter breed en 2,5 meter hoog.

Thema, Ziekten:

Een ziekte die bij papagaaien voorkomt is de veer en snavelrot. De ziekte wordt veroorzaakt door een virus. Deze ziekte kun je grofweg vergelijken met AIDS bij mensen, de ziekte tast het immuunsysteem aan, hierdoor kunnen verschijnselen optreden zoals braken, maar in de acute vorm zelfs veer uitval en snavelrot. Tot nu toe is er nog geen middel tegen deze ziekte.

Grasparkiet

Beschrijving

De grasparkiet komt oorspronkelijk uit Australië. Een parkiet heeft dons en dekveren. De donsveren zorgen voor warmte en de dekveren beschermen tegen beschadigingen. Ook zorgen de veren voor een waterafstotende isolatie. Parkieten kunnen ruien, als ze buiten leven doen ze het één keer per jaar, binnenlevend soms vaker. De basiskleur van deze parkiet was groen, maar tegenwoordig zijn ze in allerlei kleuren te vinden, waarvan geel en blauw de meest bekendste zijn. Parkieten hebben net als papagaaien een kromme snavel en de zelfde poten met het aantal tenen.
Aan de neusdop kun je zien of het een man of pop is, bij de man is die blauw en bij de pop meestal beige tot roze achtig.

Voeding en verzorging

In de natuur leeft dit dier vooral op zaden, maar in werkelijkheid is dit niet genoeg voor de parkiet. Het beste kun je compleet voer van grasparkieten gebruiken, ook wel pallets genoemd. Dit voer bevat alles wat het dier nodig heeft. Als extra kun je altijd een stukje fruit of groenvoer geven. Wat ook altijd wel belangrijk is bij deze dieren is grit, dit zorgt voor een goede vertering.
De grasparkiet kan in een kooi binnen worden gehouden of buiten in een volière. Ook bij deze dieren is het belangrijk een binnen en een buitenhok te hebben.

Bijzonderheden

Grasparkieten zijn sterke dieren, maar kunnen wel een aantal ziektes krijgen. Een voorbeeld hiervan zijn worminfecties, maar dit kan je niet vasttellen aan eieren onderzoek in de mest. Wormen bij de grasparkiet zijn meestal te herkennen aan minder activiteit en een wat bollere uitstraling. Dit is te behandelen met een wormkuur.

 Zebravink

Beschrijving

Ook de zebra vink komt uit Australië. De zebravink is een klein vogeltje van ongeveer 10 tot 15 cm groot. Deze vogel is het grootste gedeelte wit, met bij de ogen een zwarte streep. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door de rode vlek bij het oog. Verder hebben deze vogels een rode rechte snavel en wat strepen op de staart. Dit vogeltje is een gezelschapsdier en het beste is ook dat dit dier met 2 of meer wordt gehuisvest.

Voeding en verzorging

Ook deze vogel heeft als basisvoer een mengesel van zaden nodig, zoals granen. Ten tweede heeft dit dier ook eivoer nodig, net zoals de papagaai. Wat dit dier ook erg lekker vind is fruit en groente.

Dit dier is prima in een kooi te houden, maar ook in een volière doen ze het prima. Ook bij dit dier is het van belang dat er een nesthokje aanwezig is. Deze dieren houden ook van een bad, daarom is het ook handig dat er in de volière gelegenheid voor is. 

 Bijzonderheden

Zebravinken hebben weinig ziektes. Wel kunnen deze beestjes last krijgen van bloedluis, een soort mijt. Dit komt vaak als ze met meerdere vogels bij elkaar zitten of dichtbij andere vogels worden gehuisvest. Dit is te behandelen door een varen in de volière te zetten of tabak in het nestkastje te doen.